ایراد خط دفتری یا خط افقی روی تلویزیون از پنل تلویزیون می باشد. این ایراد معمولا از پنل و فلت های آن است. در اکثر موارد این ایراد مرتفع میشود.
اکثرا روی تلویزیون های سونی و ال جی ظاهر میشود.
آموزش نکات و اصول لحیم کاری
نخستین گام در جهت ساختن هر دستگاه الکترونیکی،آشنایی با لحیم کاری است.این مقاله اختصاص به آموزش لحیم کاری دارد.دانستن این مطالب برای شما فوق العاده مهم و ضروری است و می تواند موفقیت شما را در راهی که گام در آن نهاده اید تضمین نماید
لحیم کاری به عملی می گویند که ضمن آن دو فلز قابل لحیم کاری را در گرمای مناسب به وسیله ذوب کردن قلع به هم وصل می کنند.این عمل با کمک ابزاری به نام هویه یا Soldering Ironانجام می شود.برای انجام کارهای الکترونیکی هویه با قدرت 30 یا 40 وات کافی است.برای لحیم کاری مدارهای الکترونیکی قلع 60 درصد را به صورت مفتول هایی به قطر حدود یک میلی متر به نام "سیم لحیم" در می آورند.در مغز سیم های لحیم سوراخ هایی ایجاد کرده اند که از "رزین" مخصوصی پر شده است آورند.
در مغز سیم های لحیم سوراخ هایی ایجاد کرده اند که از "رزین" مخصوصی پر شده است.با ذوب شدن سیم لحیم در موقع لحمیکاری "رزین" داخل آن نیز ذوب شده و در محل لحیم کاری جاری می شود،این ماده شیمیایی سبب می گردد تا لحیم کاری به بهترین نحو انجام شود و با روش ذوب کردن قلع در محل لحیم کاری نیازی به روغن لحیم نیست.
مراحل لحیم کاری
ابتدا باید قطعات الکترونیکی را در محل های تعیین شده روی فیبر مدار چاپی قرار دهید.بعد سیم های قطعات را که از پشت فیبر خارج شده خم کنید تا قطعه از جای خود خارج نشودواینک سیم های اضافی را طوری کوتاه کنید که حدود دو میلی متر از آن باقی بماند.در صورت نداشتن سیم چین می توانید موقتا از یک ناخن گیر بزرگ استفاده کنید.
گرم کردن محل لحیم کاری
نوک هویه را در محل لحیم کاری گذاشته ترتیبی بدهید که از یک طرف به دایره مسی که سیم قطعه از وسط آن بیرون آمده تکیه کند و از طرف دیگر با سیم قطعه مماس باشد.به این ترتیب به طور هم زمان هم دایره مسی محل لحیم کاری و هم سیم قطعه که از وسط آن بیرون آمده گرم می شوند و گرمای مناسب را برای اینکه بتوانند قلع ذوب شده را بپذیرند پیدا می کنند
گذاردن قلع در محل لحیم کاری
qچند لحظه پس از گذاشتن هویه سیم لحیم را نیز از طرف مقابل در محل لحیم کاری قرار داده به سمت نقطه ای که می خواهید در آنجا لحیم کاری کنید فشار دهید تا بتواند گرما را از محل لحیم کاری و نوک هویه جذب کرده و ذوب شود با ذوب شدن سیم لحیم،روغن موجود در مغز آن نیز ذوب شده در محل لحیم کاری جاری می شود و شرایط را برای یک لحیم کاری صحیح آماده می کند.
پایان لحیم کاری
حدود نیم سانتی متر از سیم لحیم که ذوب شده آن را عقب بکشید و چند لحظه بعد هویه را نیز از محل لحیم کاری دور کنید.اما چون چند ثانیه طول می کشد تا لحیم ذوب شده کاملا سفت و جامد شود،بنابراین لازم است چند لحظه محل لحیم کاری را ثابت و بی حرکت نگهدارید.حداکثر زمان لحیم کاری روی فیبرهای مدار چاپی حدود 2 تا 3 ثانیه می باشد.
برداشتن قلع های اضافی
گاهی اتفاق می افتد که بین دو نقطه به وسیله قلع ذوب شده اتصال نا به جا به وجود می آید.برای برداشتن قلع های اضافی،ابزار مخصوص به نام "قلع کش" وجود دارد.اگر به این ابزار دسترسی ندارید.راه ساده ای برای این کار وجود دارد.کافی است فیبر را با یک دست به صورت عمودی یا مایل بگیرید و با دست دیگر هویه داغ را در محل اتصال نا به جا قرار داده قلع آن را ذوب کنید.خواهید دید که قلع اضافی پس از ذوب شدن جذب هویه می گردد و اتصال نا به جا بین دو نقطه از بین می رود.
امروزه در اکثر وسایل الکترونیکی از جمله وسایل صوتی و تصویری، پاور کامپیوتر، انواع شارژرها، اینورترها و… ازکلیدزنی و مدارات سوییچینگ برای تبدیل ولتاژ و جریان استفاده می شود. زیرا نسبت به منبع های تغذیه خطی که با ترانسفورمرهای بزرگ عمل تبدیل ولتاژ و جریان را انجام می دهند وزن کمتری دارند، حجم کمتری را اشغال می کنند، نسبتا ارزان قیمت تر هستند و مهم تر از همه این که بازده بالاتری دارند. همچنین می توان رنج ولتاژ ورودی گسترده تری را به آن ها اعمال نمود و با این وجود خروجی آن ها بدون استفاده از رگولاتورهایی با اتلاف انرژی زیاد کاملا تثبیت شده است. یک منبع خطی با تلف کردن توان، خروجی را رگوله یا یکسو میکند ولی در روش سوئیچینگ با تغییر میزان دوره سیکل سوئیچ، ولتاژ و جریان خروجی کنترل میشود. با یک طراحی خوب در روش سوئیچینگ میتوان به حدود ۹۰درصد بازدهی دست یافت . شارژرهای موبایل مثال خوبی برای منابع تغذیه سوییچینگ هستند. شارژرهای استاندارد را معمولا می توانید با ولتاژی در حدود ۱۰۰ تا ۲۵۰ ولت راه اندازی کنید و در هر حال خروجی آن ها بدون استفاده از رگولاتور و با تلفات بسیار ناچیز و تحت هر شرایطی ۴٫۹ ولت ثابت است . همین ویژگی ها باعث شده که منابع تغذیه سوییچینگ جایگزین های بسیار مناسب تری برای منابع تغذیه خطی و ترانسفورمرهای حجیم باشند. البته باید گفت که در منبع های تغذیه سوییچینگ نیز از ترانسفورمر یا چوک استفاده می شود اما بسیار کوچکتر هستند و جنس هسته آن ها از آهن فشرده (فریت) است.
در IPS زاویه دید ما تا 120 درجه رسیده بود که در OLED زاویه دید افزایش یافته و به 180 درجه رسیده است
با قرار گرفتن لایه ای بسیار باریک از جنس هیدروکربن که از خود نور ساطع می کند و یک لایه TFT (ترانزیستور) که در پشت آن قرار می گیرد که وظیفه خاموش و روشن کردن هر پیکسل نوری را به عهده دارد، OLED تشکیل می شود.
ساختار OLED:
لایه‌های تشکیل دهنده OLED :
با توجه به این که در LED و LCD لایه ای سرشار از نور و همچنین کنترل بروی خاموش و روشن شدن هر ذره نوری موجود نیست بنابراین رنگ مشکی آنها مانند OLED مشکی خالص نخواهد بود.
با توجه به قابلیت خاموش و روشن شدن هر پیکسل نوری رنگ مشکی خالص بوجود می آید که باعث خلق کنتراست بی نهایت تلویزیون و کیفیت بالا و بی مرز در تصاویر می گردد.
کریستال های مایع بسته به چگونگی تحریک و نحوه آرایش مولکول ها به گروه های مختلفی تقسیم می شوند. این نوع کریستال ها نسبت به تغییر دما و در بعضی موارد فشار واکنش نشان می دهند و جهت گیری مولکولها در آنها از الگوی خاصی پیروی می کند که اغلب یک منشا خارجی جهت دهنده دارد. از شواهد برمی آید که کریستال های مایع به حالت مایع نزدیک تر هستند تا جامد. آنها مقادیر متوسطی از گرما را دریافت می کنند تا یک ماده مناسب را از یک حالت جامد به کریستال مایع تبدیل کنند و فقط مقدار بیشتری گرما را برای تبدیل همان کریستال مایع به حالت مایع واقعی دریافت می کنند.
conventional
flat tv
slim
ultra slim
supper slim
برای نمایش تصویر بر روی لامپ تصویر نیاز به یک اشعه الکترونی داریم. با برخورد این اشعه الکترونی بر روی سطح درونی لامپ تصویر-که از مواد فسفر سانس پوشیده شده است-نور تولید می شود. در تلویزیون سیاه و سفید با برخورد اشعه به هر نقطه از لامپ تصویر، محل آن نقطه روشن (سفید) می شود. شدت نور (سفیدی) نقطه مذکور به شدت برخورد اشعه به لامپ بستگی دارد. در تلویزیون رنگی به جای یک اشعه، 3 اشعه مجزا به یک ماسک مخصوص برخورد کرده که هر قسمت از این ماسک بعنوان یک فیلتر نور مخصوص (قرمز-سبز-آبی) عمل می کند و این 3 رنگ بصورت مجزا بر روی صفحه نشان داده می شود.
اشعه الکترونی که موجب تشکیل تصویر می شود، از پرتاب تعداد بیشماری الکترون به صورت پیوسته به سمت لامپ تصویر بوجود می آید. برای پرتاب الکترون نیاز به یک اختلاف پتانسیل بالا بین کاتد و آند لامپ داریم. در انتهای لامپ تصویر کاتد لامپ قرار دارد که با اعمال ولتاژ متغیر به آن می توان تعداد الکترونها را کم یا زیاد کرد. در ابتدای لامپ نیز آند وجود دارد که با اعمال ولتاژ بالا (حدود 20 تا 30 کیلو ولت) به آن اختلاف پتانسیل بین کاتد و آند برقرار شده و باعث پرتاب الکترون می شود. همچنین ولتاژ دیگری به فیلامان لامپ تصویر اعمال می شود که جهت گرم کردن فیلامان و آزاد شدن الکترون ها به کار می رود. در قسمت گردن لامپ تصویر یک سیم پیچ به نام Focus قرار دارد که با تغییر ولتاژ آن می توان ضخامت اشعه را تنظیم کرد. با این کار اشعه بر روی نازک ترین حالت خود متمرکز می شود تا تصویر واضح تر شود. ولتاژ دیگری هم در مسیر حرکت اشعه به عنوان ولتاژ شتاب دهنده الکترون مورد استفاده قرار می گیرد که با تنظیم آن شدت برخورد اشعه به صفحه لامپ بیشتر شده و نقطه برخورد نورانی تر می شود که به آن ولتاژ Screen گفته می شود.
